به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار يه نقل از خبرنگار اعزامي شبکه اطلاع رساني راه دانا از لوزان سوئيس،  الان يکي دو روز است که خبر خاصي از محل مذاکرات هسته اي بين ايران و گروه 1+5 منتشر نمي شود و اين شايد براي بسياري از مردم به علامت سوال جدي تبديل شده باشد. بر اساس آنچه پيش از اين اعلام شده بود خيلي ها منتظر بودند تا روز يکشنبه يک خبر تمام کنده بشنوند يا اين که حداقل بدانند چه اتفاقي قرار است در پايان اين دور از مذاکرات رخ دهد اما دقيقا از روز يکشنبه ناگهان همه چيز در حالت سايلنت قرار گرفت و همه خبرنگاران در بي خبري فرو رفتند.

اين روزها تقريبا به جز اعضاي تيم مذاکره کننده نمي دانند چه اتفاقي داخل اتاق هاي گفت و گو در حال شکل گيري است .البته اگر بگوييم آنها هم نمي دانند واقعا چه نتيجه اي به دست خواهد آمد حرف گذافي نزده باشيم چرا که به نظر مي رسد طرف مقابل بحث هاي خاصي را پي گيري مي کند که تيم مذاکره کننده ما حاضر به کوتاه آمدن بر سر انها نيست.

طرف غربي به شدت بر مساله آر اند دي يا همان تحقيق و توسعه پافشاري دارد و مي خواهد کنترل اين کار را در ايران به دست بگيرد يا مانع آن شده يا اين که از همه چيز در حوزه دانشگاهي هم مطلع باشد اما ايراني ها مي گويند تحقيق و توسعه حق ماست و کسي نمي تواند مانع آن شود و دانشمندان ما را مجبور به ارايه گزارش يا کنترل کند.

غربي ها اما اصرار دارند که از اين موارد مطلع باشند و يک دوره چند ساله را هم براي آن در نظر گرفته اند . 

ايران مي گويد اين کار حقوق هسته اي ما را نقض مي کند و غرب اگر مي خواهد کنترل کند فقط وقتي مي تواند وارد شود که نتايج علمي به دست آمده وارد حوزه عملياتي شده و به يک پروسه فيزيکي مانند نصب سانتريفوژهاي نسل جديد يا اقدامات مشابه آن تبديل شود.

از سوي ديگر طرف غربي اصرار دارد که تحريم هاي شوراي امنيت در صورت نقض توافقات به طور اتوماتيک سر جاي خود باز گردند اما ايراني ها مي گويند چيزي به نام بازگشت اتوماتيک نداريم و اگر نقض توافقات ضورت پذيرفت پرونده بايد مسير عادي خود را طي کرده و دوباره با طرح شدن در صحن شوراي امنيت و راي گيري به نتيجه برسد نه اين که شوراي امنيت فداي يک توافق نامه شده و اختيار کار از دست آن خارج شده و به قضاوت طرف غربي يا آمريکا سپرده شود.

نکته مهم ديگر اين است که اگر فرضا تخلفي هم صورت گرفت چه کسي درباره آن قضاوت خواهد کرد؟ ايا اين کار بر عهده طرف مذاکره کننده يا امريکا خواهد بود؟ ايا مي توان اختيار شوراي امنيت را به دست آمريکا سپرد؟ ايا مي توان قاضي و مجري و طرف دوم قرار داد را يکسان قرار داد؟

ايران اصرار دارد که اين روند اشتباه است و اگر قرار است تحريم ها به علت نقض توافقات دوباره اعمال شود بايد مرجع تشخيص تخلف يک داور بي طرف باشد و البته فرصت دفاع و يا اصلاح تخلفي که ممکن است سهوي هم بوده باشد يا بر اساس يک برداشت اشتباه طرف مقابل باشد وجود داشته باشد.

علاوه بر اين ها طرف ايراني تصريح مي کند همه تحريم هاي اقتصادي ناشي از اتفاقات هسته اي بايد يکباره برداشته شود و همه افرادي هم که بر اين اساس در فهرست تحريم قرار گرفته اند از اين فهرست خارج شوند و حساب هاي بانکي هم ازاد شود.

در هر صورت اين موارد به علاوه نظام تحريم ها و همچنين توافق يکباره بر سر همه موارد از جمله موضوعاتي است که باعث شده کار کمي پيچيده شده و اخبار مذاکرات در حالت سکوت قرار گيرد.

البته از نگاه خبري، سکوت هم يک خبر است و خود بيانگر فضاي حاکم بر مذاکرات و گره هاي موجود است اما واقعيت اين است که گره کار اکنون مواردي است که ذکر شد و هيچ کس واقعا نمي داند چه اتفاقي خواهد افتاد مگر طرف غربي که بر مواضع نادرست خود اصرار دارد و مي کوشد از دادن حقوق مسلم ايراني ها خود داري کند.

واقعيت ديگري هم که بايد به آن توجه کرد اين است که همه بازيهاي رسانه اي طرف مقابل و حتي اظهار نظر برخي مقامات اروپايي را هم بايد در راستاي همين سياست ها دانست وگرنه به خوبي روشن است که کار اصلي در تيم اروپايي و آمريکايي در دست آمريکا است و آنها گاهي نقش پليس بد را به فرانسه و گاهي به آلمان يا ديگري مي دهند. 

بايد گفت نقش اصلي اکنون بر عهده آمريکا است و تاريخ نشان داده است که هر کجا مقابل زياده خواهي اين کشور ايستاده ايم موفق به احقاق حقوق خود شده ايم. 

تيم مذاکره کننده ايراني مي داند که اگر توافق احتمالي را باز بگذارد و موضوعات حل نشده يا مبهم يا دوپهلو در آن بماند قطعا در ميان مدت آمريکايي ها نهايت سواستفاده را خواهند کرد و از هر راهي براي تخريب توافق يا برداشت شخصي بهره مي برند. آمريکايي ها به دنبال ايجاد يک حفره مخفي براي اعمال فشار بر ايران هستند و براي دستيابي به اين هدف از هر راهي استفاده مي کنند تا توافق ايجاد شده راه را براي سواستفاده آنها فراهم کند.

ايران اما مي گويد قرارداد يا توافق يا تفاهم نامه بايد صريح و بدون تفسير هاي احتمالي باشد و اگر تفسيري هم بايد صورت گيرد اين کار بايد توسط يک مرجع بي طرف انجام شود نه خود طرف قراداد. ضمن اين که تيم مذاکره کننده ما مي گويد در پايان نشست لوزان قراردادي مکتوب نخواهد شد چرا که همه چيز بايد يکباره انجام شود نه در چند مرحله. آنها مي گويند نهايت چيزي که در پايان نشست لوزان منتشر خواهد شد يک بيانيه مطبوعاتي خواهد بود و نه بيشتر

به هر حال اکنون همه منتظر نتيجه اين مذاکرات در اتاق هاي در بسته هستند . اين که ايا راه حلي به دست خواهد آمد يا خير ظرف امشب يا فردا مشخص خواهد شد.